POKÓJ ZOSTAWIAM WAM

Myśl przewodnia

Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem." J 13,15

Symbolika dnia

Regułą wspólnoty Jezusa jest reguła miłości, która potrafi służyć aż po dar z życia. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus daje temu przykład, przejmujący przykład pokory i postawy służby: „Jeśli tedy Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi." (J 13,14) „Obmycie nóg" - to okazywanie sobie prostych gestów, praktycznych przysług w służbie dla siebie nawzajem. Ale także pomaganie sobie nawzajem w pokonywaniu słabości wynikających z upadku w grzech, możliwość uświęcania i oczyszczania się nawzajem "wodą Słowa".

Tajemnice różańca

Ustanowienie Eucharystii.
„A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. (Mk 14,22-24)

Modlitwa Jezusa w Ogrójcu.
„Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!" (Łk 22,42)

Biczowanie Pana Jezusa.
„Piłat zapytał ich po raz trzeci: Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc wychłostać i uwolnię." (Łk 23,22)

Piosenka dnia

„Panie dobry jak chleb" s.47 (nr 57) MS

Namiot Spotkania

Z Ewangelii św. Jana 13,12-15

„A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem."

Popatrz na obraz! Widzisz scenę opisaną w Ewangelii św. Jana:
Jezus ukazany jest w towarzystwie dwunastu apostołów. Na pierwszym planie widzimy, jak Nauczyciel obmywa nogi jednemu z uczniów. Jezus w błękitnej sukni, okrytej złotym płaszczem, przepasany jest prześcieradłem. Mistrz w głębokim skłonie pochyla się nad misą, w której zanurzone są nogi apostoła. Twarz i ręce ucznia - jakby chciał powstrzymać Jezusa - wyrażają wzruszenie i zdziwienie tym, co go spotyka. Pan w wyciągniętych dłoniach unosi wodę, która spływa na nogi apostoła. Skupiona twarz Nauczyciela, ukazuje Jezusa medytującego to, co czyni. Jest w Nim pełna jedność ducha i ciała.

Pozostali uczniowie z jaśniejszymi, pogodnymi twarzami, skupieni są przy postaci, która stoi bezpośrednio za Mistrzem. Może to Piotr, który tłumaczy braciom znaczenie tego, co ich spotkało? On sam po butnym dialogu z Nauczycielem już zrozumiał, że Jezus dał im przykład, aby i oni tak czynili. Uniżona postać Zbawiciela staje się jakby fundamentem dla uczniów. To na Bożej miłości będą już niebawem budować wspólnotę Kościoła.

Służebny gest Syna wyraża całkowitą gotowość pokornego wypełnienia woli Ojca, uniżenia samego siebie aż do śmieci - i to śmierci krzyżowej. Chrystus w swej ludzkiej naturze został powołany do miłości i dzięki temu w doskonały sposób objawia miłość Boga do człowieka. Ukazuje także, że człowiek został powołany do miłości:

„Człowiek nie może w pełni odnaleźć się inaczej, jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego." (Gaudium et spes 24).