Drukuj

WIERZYSZ ? - WIERZĘ !

Myśl przewodnia

"Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania." Łk 2,49

Symbolika dnia

W wodach Jordanu został ochrzczony Jezus. Chrzest jest kąpielą ożywiającą. Bez wody nie ma życia. „Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego."(J3,5) Woda jest symbolem Słowa, Ducha Świętego i samego Chrystusa. „Obmycie wodą" jest ponad to najważniejszą formą oczyszczenia nie tylko z brudu czysto fizycznego, lecz także ze zbrukania duchowego.

 

Tajemnice różańca

Ofiarowanie Jezusa w świątyni.
„Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu." (Łk 2,23)

Odnalezienie Jezusa w świątyni.
„Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" (Łk 2,49)

Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.
„A z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie." (Mk 1,11)

Piosenka dnia

„Jezus najwyższe imię" s.135 (nr 314) MS

Namiot Spotkania

Z Dziejów Apostolskich 7,54-60

"Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: Panie Jezu, przyjmij ducha mego! A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: Panie, nie poczytaj im tego grzechu. Po tych słowach skonał."

Wydarzenia ze świętym diakonem Szczepanem, o których mówi fragment z Dziejów Apostolskich, mają kluczowe znaczenie w rozwoju wiary w Jezusa jako Mesjasza. Pierwszy Męczennik jest bowiem „solą w oku" dla tych, dla których jego nauczanie i życie było powodem do powstania przeciwko niemu. Oto jeden, tylko jeden człowiek - diakon świętego rodzącego się Kościoła Chrystusowego – posiada niezwykłą mądrość płynącą z Ducha, w imię którego przemawiał. To właśnie On, Duch Święty, był źródłem łaski, mocy i wszelkich cudów, których dokonywał Szczepan. Ci zaś, którzy należeli do różnych synagog, takich dzieł i cudów czynić nie mogli, bo nie należeli do Chrystusa. To sprawiło, że ich serce i umysł kierowane były ślepą zazdrością, która doprowadziła do ukamienowania świętego diakona. W ten sposób stał się „solą ziemi" dla ówczesnych. Przelana krew świętego Szczepana stała się nasieniem wiary dla wielu pokoleń - stali się wyznawcami Chrystusa.

Chrystus wciąż przygotowywał apostołów, aby mieli się na baczności przed ludźmi. Mówił im, że muszą się przygotować na najtrudniejsze - na prześladowania ze względu na Jego osobę. Jednocześnie zapewnił, aby się nie martwili o słowa, o to, jak i co mają mówić, gdyż to sam Duch Boga Ojca będzie kierował ich sercami i umysłami. Mimo tych poważnych prześladowań, które zostały zapowiedziane apostołom, finał jest pozytywny: „Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony".

Prześladowania chrześcijan nie słabną. Obecnie nasiliły się. Jesteśmy tego świadkami. Na naszych oczach chrześcijanie doznają przemocy, a wielu z nich osiągnęło palmę męczeństwa, bo zginęli w imię Jezusa. Nie chodzi o liczby, lecz o ducha tych, którzy na nienawiść odpowiedzieli miłością. Są oni kontynuatorami chwalebnego dzieła pierwszego męczennika - Szczepana. Stali się solą tej ziemi i dzięki nim ziemia nie utraciła smaku życia.