Dom Boży napełni się chwałą
Myśl przewodnia
"Powierzył swoim sługom staranie o wszystko" Mk 13,33-37
Symbolika dnia
„Kamień węgielny – kamień fundamentowy" to pierwszy kamień, od niego rozpoczynało się wznoszenie całej murowanej budowli. Na nim było wyryte imię wznoszącego budowlę. Bóg sam położył kamień węgielny pod całą ziemię. Położył On także kamień na Syjonie. W znaczeniu metaforycznym symbolizuje także przywódcę narodu wybranego – izraelskiego. Kamień węgielny jest symbolem Mesjasza. "Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus."(1 Kor 3,11)
Tajemnice różańca
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie.
„Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami." (Łk 1,28b)
Nawiedzenie św. Elżbiety.
„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona." (Łk 1,42b)
Narodzenie Pana Jezusa.
„Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie." (Łk 2,7)
Piosenka dnia
„W moim sercu mieszka Król" s.266 (nr 662) śpiewnik: MATCE SŁUCHAJĄCEJ – MS
Namiot Spotkania
Z Ewangelii św. Marka 13,33-37
„Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!" Mk 13,33-37
W powyższym tekście słyszymy o człowieku, który opuszcza swój dom i nikomu nie mówi, kiedy doń wróci. Puentą jest Chrystusowy nakaz: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie". Pan poucza uczniów, aby byli czujni nie tylko na czas Jego powtórnego przyjścia, ale także ze względu na inne wydarzenia, które sprawiają, że z radością oczekujemy na przyjście Chrystusa. Wciąż oczekujemy na paruzję. Owo oczekiwanie „nie jest tylko chwilowe, ale należy do stałej postawy wierzących". Pomaga nam w tym oczekiwaniu modlitwa proroka Izajasza. Rozumiemy lepiej wszystkich oczekujących Jego przyjścia - tak pierwszego (żydzi), jak i drugiego (chrześcijanie).
„Gdybyśmy znali przyszłość, wtedy łatwo moglibyśmy być kuszeni, aby przesuwać w czasie wszelką ludzką powagę życia i opóźniać wszelkie decyzje" (Atanazy). Dlatego z pokorą ducha zadbajmy o nasz ziemski dom. Jest nim nie tylko rodzina, ale także religijna wspólnota, do której należymy. Cały Kościół jest domem, do którego należymy i o który winniśmy dbać. Ochrzczeni w Kościele uczestniczą także w życiu świata. A skoro tak, to zmienia się ich mentalność. Świat pędzi, a raczej „kręci się" wokół własnych wartości, wciągając w nie coraz więcej ochrzczonych, którzy już inaczej postrzegają Boga, Kościół, sakramenty, liturgię, modlitwę. Czy wobec tego Kościół jest jeszcze domem dla ochrzczonych?
Trzeba czuwać, aby powtórne przyjście Chrystusa nie było zaskoczeniem. A najlepiej czuwać w domu, w parafii, w diecezji, w małych wspólnotach, w grupach działających w Kościele i dla Kościoła. Powierzmy swój dom Chrystusowi. Pielgrzymka to doskonały czas, aby o tym mówić i modlić się. W ten sposób poszerzy się świadomość przynależności do Kościoła, który jest domem dla każdego ochrzczonego.