Kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Lubiechni Małej jest typowym przykładem wiejskiej architektury sakralnej w regionie. Zbudowany został na miejscu starszej świątyni, wzniesionej prawdopodobnie w końcu XIV wieku, wraz z założeniem wsi. Pierwszy kościół posadowiony został na naturalnym wzniesieniu w północnej części wsi o układzie regularnej owalnicy, której jednorodna typologicznie zabudowa oraz układ przestrzenny czytelne są do dnia dzisiejszego. Od czasów reformacji kościół protestancki, w okresie wojny 30-letniej został zniszczony. Nowy kościół ufundowany został przez rodzinę von Ludvig w 1669 roku. Kolejny właściciel von Berg dobudował w 1818 roku od strony zachodniej drewnianą wieżę i od południa kruchtę. Obiekt założony został na planie prostokąta z trójbocznym zamknięciem od wschodu. Budowla kryta jest dachem dwuspadowym z oknami powiekowymi, a od wschodu analogicznie trójbocznym. Ściany korpusu nawowego i kruchty wykonano w konstrukcji ryglowej z wypełnieniem ceglanym, otynkowanym. Drewniana wieża na kamiennym cokole podzielona została na trzy kondygnacje gzymsami okapowymi i przykryta wysokim dachem namiotowym. Na wyposażenie składa się wiele elementów pierwotnych, z XVII wieku pochodzi barokowy ołtarz w typie ludowym ze sceną Ukrzyżowania, ambona oraz opinająca ścianę zachodnią i część ściany południowej empora. Prospekt organowy, obecnie w formie szczątkowej oraz ławki kolatorskie ufundowane zostały w XIX wieku.

Źródło: „Zabytki północnej części województwa lubuskiego", tekst: Teresa Witkowska