Mały kościółek 8 grudnia podczas Mszy Św. o godzinie 17.00 wypełnił się po ostatnie wolne miejsce w ławce. Najbliżej ołtarza ustawiło się 20 chłopców, dalej maluchy z lampionami i jeszcze dzieci pierwszokomunijne z medalikami w małych rączkach. W ławkach rodzice, dziadkowie i rodzeństwo. Podczas tej wyjątkowej Mszy Św. koncelebrowanej przez księdza Antoniego i księdza Mieczysława modliliśmy się przede wszystkim za liczną grupę 20 chłopców, którzy już od dłuższego czasu przygotowywali się do tego, by móc by służyć Panu Bogu przez bycie ministrantem.
Zaszczyt i szczególne wyróżnienie, jakim jest przynależność do służby liturgicznej ołtarza, zobowiązuje każdego z chłopców do podjęcia trudu nie tylko odpowiedzialnego uczestnictwa we Mszy Św., ale przede wszystkim do podjęcia trudu świadczenia o Panu Bogu całym swoim życiem, postawą w każdym miejscu. Na te chwile i na umocnienie w ich pięknych postanowieniach otrzymali uroczyste błogosławieństwo. Podczas ceremonii zdjęli także symboliczne błękitne szarfy i nałożyli po raz pierwszy komże. Kiedy teraz staną przy ołtarzu, już niczym nie będą się odróżniali od innych ministrantów, może tylko tremą, która im jeszcze towarzyszy choćby podczas... uderzenia dzwonkami. Różni ich wszystko: wiek (od III klasy szkoły podstawowej do III klasy liceum), temperament (od wszędobylskich do bardzo nieśmiałych i małomównych) i oczywiście wzrost (między 140 a 180 cm). Wszyscy jednak z odwagą odpowiedzieli na słowo Boże. To cecha niedostępna czasami nawet dorosłym i tym bardziej rosły serca zebranych wiernych, kiedy patrzyli, jak na odważne czyny porywają się najmłodsi. Trzeba odwagi, by stanąć tuż przy ołtarzu.
Zdjęcia: Julia Zator
