Odwiedzając jesienią cmentarze, przypominamy sobie dobitnie o upływającym czasie, o tym jak wiele jeszcze dni przed nami samymi, ale przede wszystkim boleśniej odczuwamy brak naszych najbliższych.
Jedni odeszli niespodziewanie, inni po długiej chorobie. Zawsze za wcześnie. Pełni tęsknoty częściej zaglądamy na cmentarz, sprzątamy i grabimy liście, zapalamy znicze i przynosimy kwiaty. Ile z tego ludzkiego zabiegania dotyczy modlitwy? Jesteśmy ich nadzieją. Niech nasza miłość, która przecież nie spoczęła razem z nimi na cmentarzu, będzie wyrażona troską głębszą – modlitwą skracającą ich czyśćcowe cierpienia. Nawet jeśli są już w domu Ojca – oddadzą nam stukrotnie każde westchnienia do Boga w ich intencji.
To także dla nas samych ważna refleksja. Nie dokładajmy pojednania z Nim na później. Ufni w Boże Miłosierdzie już dziś prośmy w modlitwie za dusze w czyśćcu cierpiące i za siebie samych, byśmy z radością wszyscy mogli spotkać się w wieczności.
Czy wiesz, że:
1 listopada został wyznaczony przez papieża Grzegorza IV w 837 roku jako dzień Wszystkich Świętych. Kościół wspominając wszystkich tzn. znanych i nieznanych świętych przypomina prawdę o powołaniu do świętości każdego. Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa każda wspólnota wierzących posiadała spis „swoich” męczenników, którzy przez swoją śmierć stawali się bliscy Bogu, a ich wstawiennictwo i przykład szczególnie cenny. Z czasem do listy męczenników zaczęto dopisywać także inne osoby, które umierały „w opinii świętości”. Natomiast dniem modlitwy za dusze zmarłych jest dzień 2 listopada, który do tradycji kościoła wprowadził opat klasztoru benedyktynów z Cluny (Francja) w roku 998. (na podst. www.deon.pl)