Środa – pokój z tobą
Środa z postem. Niektórzy z nas nie wierzą, gdy doświadczeni pielgrzymi mówią, że bochenek suchego chleba wystarczy. Na cały dzień wystarczy. I woda tylko. Zupełnie nie znamy siebie. Wystarczy powiedzieć sercu, że tak jest dobrze. I było.
Pojechaliśmy do Makarskiej w Chorwacji. Nad morzem z zachwytu otwieramy buzię. Zresztą ten zachwyt trwa już od dwóch godzin, kiedy jechaliśmy przez niezwykłe góry. Zaczynamy od Mszy Św. z zaprzyjaźnioną już grupą z Wadowic. Ptaki przekrzykują się z nami w śpiewie. Jeszcze wcześnie, a słońce już nas nie oszczędza. Na plaży szeregiem ustawiły się bary, kawiarnie i restauracje. Nie mamy potrzeby tam chodzić. Kto porozmawiał z własnym sercem, wie, że tak jest dobrze.
Koronka do Bożego Miłosierdzia zaśpiewana w autobusie.
Wieczór jak zwykle z Maryją. Miejsce staje się bliskie sercu, a droga znana. Później jeszcze Eucharystia. Piękna. Przeistoczenie po łacinie. Podczas przekazywania znaku pokoju same niespodzianki – nigdy nie wiadomo, w jaki języku usłyszymy: "Pokój z tobą". Ci, którzy mają trochę dalej, machają ręką z życzliwością. Wspólnota?
Kiedyś papież Jan Paweł II powiedział, że gdyby nie musiał być papieżem, chętnie pojechałby spowiadać do Medjugorie. Dla nas to zupełnie oczywiste. Wokół bardzo wiele konfesjonałów z tabliczkami, w jakim języku kapłan wysłucha spowiedzi. Można też na ławce usiąść i patrząc w oczy spowiednika spróbować w prawdzie wyznać swoje grzechy. Bez upiększeń, bez wyjaśnień, tak po prostu. I usłyszeć, że tego wszystkiego już nie ma. Bóg zapomniał właśnie wszystkie moje grzechy, bo przebaczył. Po spowiedzi kapłan zaczyna zwykłą rozmowę o rodzinnych stronach i obecnym miejscu do życia. Proszę go o znak krzyża na czole. Obok dominikanin po zakończeniu spowiedzi serdecznie ściska rękę chłopca. Uśmiecha się i błogosławi jak matka na dobrą noc. Na placu trwa różaniec, a tutaj wszędzie pełno spowiedników pochylonych i zatroskanych, kobiety z chusteczkami nie od kataru przy noskach. Jakiś kapłan pokazuje palcem w Biblii. Może trzeba pokazać. Pokój w sercach modlących się. Jesteśmy w domu u Mamy. Majko mira moli za nas.
