Wieczór i poranek – dar przemiany serca - dzień pierwszy
Zaczyna się nasz pierwszy pielgrzymkowy dzień. Zaczyna się od popołudnia. Zmierzamy do kościoła między kamiennymi domkami, między winnicami. Ziemia tu jakaś inna, o rdzawym odcieniu. Obok kościoła na wielkim placu ktoś już zaczyna różaniec po chorwacku, z każdej strony odpowiedzi w różnych językach.
Plac zapełnia się szczelnie, obok mnie kobieta uśmiecha się życzliwie, pozdrawia. Nie znam tego języka, ale czuję życzliwość. Po dwóch częściach różańca rozpoczyna się Eucharystia. We włączonych słuchawkach rozbrzmiewa symultaniczne tłumaczenie. Mamy rozłożone biało-czerwone parasolki. Później wieczorem ktoś mówi o tym, że trzy tajemnice różańca i Msza Święta tak krótko trwały. Uśmiechamy się. Można zostać do syta, bo jeszcze dziś adoracja. W czasie homilii kapłan mówił o tym, że posłani apostołowie mają dawać tak, jak otrzymali – mają dawać miłość bezwarunkową, bez zastrzeżeń, o takiej Miłości mają nauczać. Za darmo Bożą Miłością przemieniać ludzkie serca.
Wieczorem trudno zasnąć, a rano już o 5. wyruszamy na Górę Objawień. Trzeba się wspiąć. Odmawiamy różaniec. Znowu trud, chociaż słodki. Ksiądz prowadzi nas na spotkanie do Wspólnoty Błogosławieństw, na spotkanie z siostrą Miriam. Łagodność i dobro przebijają ponad słowami. Bóg w akcie stworzenia zapragnął się podzielić samym sobą. Ale człowiek nie chce wybierać świadomie, nie chce ponosić konsekwencji swoich wyborów. Czasem tak daleko wkroczy w grzech, że sam nie umie już wrócić. Tylko miłość Boga może nas wydobyć z naszych ciemności. Miriam na koniec mówiła jeszcze o pokoju serca, który płynie z pojednania. Wracamy na obiad i wieczorną porcję różańca dla spragnionych. Dzień pierwszy za nami. Trwając w tajemnicach różańcowych możemy zapytać, czy moje serce już się poruszył z radości spotkania z Maryją w Medjugorie?
