Pielgrzymi już w domu, a my tu z relacją. Pewnie sami już wszystko opowiedzieli. Wszystko i nie wszystko. Zapraszamy do wspomnień i do zdjęć.
Trzynasty dzień był trudny. Kiedy czwartej rano zameldowali się na zbiórce, było jeszcze ciemno. Pierwszy etap na dziś objęty ciszą – prawie dwie godziny. Później konferencja o przebaczaniu. Chętnie? Chętnie przebaczać. Zacznijmy od rozumu, a nie od emocji, przebaczam, bo tak mnie nauczył Bóg, bo pokazał, że można przebaczyć każdemu. „Ale żalu w sercu trochę przecież sobie zostawiłem, bo zostałem skrzywdzony. Mam prawo.” Zadbaj o swoje serce! Módl się na różańcu jak najczęściej i przebaczaj chętnie. Po co Ci ten gorzki smak, naucz się wyrzucać złe chwile, które ciążą. Pomóż swemu sercu i ... pomagaj innym. Nie bliskim i oddanym, ale obcym, chorym, zapomnianym. Będziesz żył pełnią życia. Będziesz żył wiecznie.
Mała Częstochowa i wspólna Msza Św. pielgrzymów z Gorzowa i Zielonej Góry. Dowodzi nami kapucyn! Przed widokiem szczytów Jasnej Góry wszyscy klękamy! Dobra pogoda, więc widać. Ten widok przepowiada jutro. A dzisiaj agapa i mały ludzki smutek na zakończenie. Po uroczystym obiedzie ksiądz Mieczysław, pod pozorem wręczania upominków, wyciąga nas na środek. Każdy z osobna coś mówi o tych ostatnich dwóch tygodniach. Może nawet nie to, co naprawdę chciał powiedzieć, coś w ostatniej chwili kołacze się po głowie. Jednak czujemy wagę chwili, czujemy wspólnotę. Coś się w sercach pozmieniało. Każdy myślał, że niesie coś sam. Tyle miłości od ludzi, tyle ciepła – to przerosło wszystkich.
Tu na miejscu coraz więcej rozmów krąży wokół przyszłego roku, że już dłużej nie warto odkładać decyzji.
Trzeba się pomodlić, by Matka Boża wysłała do mojego serca swoje zaproszenie. Do każdego serca inne. Przyjmujesz i ruszasz?
Zdjęcia: Kuba Łagowski
