Z odwaga wyznawać swoją wiarę, czyli kilka wspomnień z sakramentu bierzmowania
„Jesteśmy misjonarzami od urodzenia”
Ks. Bp. Krzysztof Białasik
118 młodych dziewcząt i chłopców oraz 6 osób dorosłych przyjęło w niedzielę 1 maja z rąk księdza biskupa Krzysztofa Białasika sakrament bierzmowania. Sakrament, który utwierdza każde serce w powierzeniu swojego życia Bogu i oddaniu się pod jego opiekę, który często utożsamiamy z dojrzałym wyznawaniem wiary - dojrzałym a więc świadomym i konsekwentnym. Jak poradzą sobie z tym świeżo namaszczeni krzyżmem? Modliliśmy się gorąco o ich wytrwałość podczas uroczystej liturgii.
Samo słowo bierzmowanie pochodzi w naszym języku od słowa bierzmo, które oznaczało belkę podtrzymująca strop domu, a więc przyjęcie tego sakramentu podtrzymuje łaskę wiary i dopełnia łaski chrzcielne. Z pewnością na każdym otwartym sercu w niedzielę swoje umocnienie złożył Duch Święty.
Niecodzienny charakter miała także oprawa liturgii i oczywiście sam najdostojniejszy gość – ks. Bp Krzysztof, który odwiedził Polskę i Rzepin w tych dniach. Zechciał się podzielić z nami nie tylko barwną opowieścią o życiu w Boliwii, ale przede wszystkim podzielił się z nami refleksją na temat wiary - a raczej bardzo radosnego jej wyznawania przez mieszkańców prowadzonej przez niego diecezji Oruro. Mówił o barwnych korowodach tańczących na cześć Maryi, mówił o tym, że w centrum każdej wioski jest kościół, o tym że każdy Indianin (a przecież plemion jest tam wiele) chce swoją wiarę wyznawać i jej doświadczać w bardzo namacalny sposób – chce dotykać tabernakulum, chce być pomoczony wodą święconą, chce w radosnym tańcu składać Maryi cześć. Jest to do wszystkich wiernych wołanie, byśmy nie chcieli być tylko pokropieni wiarą, ale zanurzali się w niej, byśmy z daleka nie patrzyli na tabernakulum lecz przychodzili się spotykać z Jezusem w eucharystii, byśmy wreszcie byli radośni z tego powodu, że jesteśmy chrześcijanami i byśmy tą wiarą w radości dzielili się z innymi. W każdym z nas Kościół w centrum, w życiu każdego z nas zawsze Bóg.
Oczywiście, by było tak bardzo uroczyście i pięknie musiała się natrudzić schola, i cała służba ołtarza, rodzice witający i dziękujący, ci którzy młodzież przygotowali, i ci którzy całkiem sporo kurzu wymietli podczas sobotniego sprzątania - im wszystkim niech Pan błogosławi.
Jednak największe słowa podziękowania powinny popłynąć w kierunku Matek i Ojców. Wszystkich Rodziców, którzy wiary strzegli w swoich rodzinach i według niej swoje dzieci wychowali. Bóg pobłogosławił Wam dając do rąk małe życie. Jak wielka musi być teraz radość w niebie z każdego oddanego Bogu młodego serca!
Galeria zdjęć:
